Stratygrafia radarowa jest metodą interpretacji danych georadarowych zebranych na potrzeby badania budowy osadów klastycznych. Jej zastosowanie umożliwia przeprowadzenie obiektywnej interpretacji danych i prezentację wyników w sposób ilościowy. Metoda ta dostarcza informacji na temat architektury osadów o wysokiej rozdzielczości (rzędu decymetrów), które pozwalają na wyciągnięcie wniosków na temat procesów przebiegających w chwili depozycji. Ponieważ budowa osadów ma nieodłącznie charakter przestrzenny, ważną zaletą stratygrafii radarowej jest możliwość dokonania klasyfikacji i interpretacji środowiskowej facji na podstawie danych trójwymiarowych. Takie dane dostarczają wysokorozdzielczych informacji na temat cyklicznych procesów erozji i depozycji, nieosiągalnych za pomocą tradycyjnych metod, takich jak wiercenia, płytkie wkopy czy odsłonięcia. Autorzy zwięźle prezentują historię i założenia stratygrafii radarowej oraz na przykładzie ze środowiska rzecznego demonstrują zalety zastosowania jej do danych 3D w procesie interpretacji rozkładu facji osadowych.
