Dzięki aplikacji narzędzi modelowania przestrzennego, wykorzystanych do konstrukcji uproszczonego schematu budowy geologicznej wysadu solnego możliwe było wskazanie zależności pomiędzy powierzchnią rozkładu prędkości ruchów pionowych powierzchni terenu, a wgłębną budową geologiczną wysadu solnego. Możliwość multimedialnego spojrzenia na strukturę solną w kontekście przestrzennego rozkładu prędkości ruchu PS, również za pomocą generowanych wzdłuż arbitralnie wybranych linii przekrojów geologicznych, poprawia efektywność analiz porównawczych dynamiki przemieszczeń powierzchni terenu ze zmiennością litologiczną, tektoniką, morfo-tektoniką.
Otwory badawcze i eksploatacyjne w rejonie Inowrocławia.
Podstawę konstrukcji modelu struktury solnej Inowrocławia stanowiły dane zawarte w dokumentacji geologicznej złoża soli kamiennej "Inowrocław" w kat. A+B+C1+C2. Interoperacyjność aplikacji modelowania geologicznego przekłada się na możliwość kompleksowego wykorzystania jednocześnie profili stratygraficznych otworów badawczych, mapy izoliniowe stropu i miąższości kompleksów stratygraficznych, przekroje geologiczne i hydrogeologiczne, szkic odkryty, numeryczny model terenu i ortofotomapę.
Model struktury solnej Inowrocławia.
W trakcie interpretacji głównym problemem, a jednocześnie ograniczeniem była zupełnie odmienna skala obserwacji powierzchniowych (pomiary PS i morfologia terenu) i przestrzennego modelu wgłębnej budowy geologicznej wysadu Inowrocław i jego otoczenia. Mając na uwadze, że wartość merytoryczna modelu przestrzennego jest uwarunkowana głównie stopniem rozpoznania geologicznego obszaru objętym analizą, obserwacje przybierają formę ogólnych trendów.
Na potrzeby wizualizacji efektu końcowego prac zdecydowano się na program Geo3D autorstwa Zbigniewa Małolepszego i Krzysztofa Wróbla z Katedry Geologii Podstawowej Wydziału Nauk o Ziemi, Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu.